
@@ ๐ ใจ มนุษย์สุดลึกล้ำยากกำหนด
ช่างเลี้ยวลดคดเคี้ยวยากหยั่งถึง
๐ มนุษย์ นั้นใจซับซ้อนยากคะนึง
ดังนั้นจึงยากไว้ใจในวาจา
๐ ยาก จะทันความคิดของมนุษย์
ช่างแสนสุดมากกลเล่ห์เสน่หา
๐ แท้ ความแล้วมิอาจทราบได้ในครา
ล่วงเวลาจึ่งเผยความกระจ่างจริง
๐ หยั่ง ยากแย้มความนึกคิดจิตใจมนุษย์
ช่างดำดุจหม่นหมองดั่งถูกสิง
๐ ถึง พูดดีทำดีน่าพึ่งพิง
แต่แท้จริงอาจริษยายิ่งน่าชิงชัง..
จิตใจคนวนเวียนเปลี่ยนไม่หยุด
ใจมนุษย์ยากกักไว้ในกรงขัง
ย่อมโลดแล่นเรื่อยไปไม่อินัง
จะจริงจังจริงใจคงไม่มี
เพราะหลงในตัณหาพาถลำ
ต้องใช้ธรรมขัดเกลาให้เข้าที่
สงบนิ่งด้วยใจอันไฝ่ดี
สูวิถีจิตสงบพบสัจจธรรม
ใจมนุษย์ยากกักไว้ในกรงขัง
ย่อมโลดแล่นเรื่อยไปไม่อินัง
จะจริงจังจริงใจคงไม่มี
เพราะหลงในตัณหาพาถลำ
ต้องใช้ธรรมขัดเกลาให้เข้าที่
สงบนิ่งด้วยใจอันไฝ่ดี
สูวิถีจิตสงบพบสัจจธรรม
@@ ใจมนุษย์สุดหยั่งดังห้วงเหว
ยิ่งชั่วเลวยิ่งลึกสุดนึกไหวถ้อยคำหวานปานน้ำผึ้งบึ้งในใจ
ซ่อนความร้ายกาจเหลือจะเชื่อลง
มหาสมุทรสุดหยั่งยังไม่รู้
มนุษย์ดูภายนอกปลอดพิษสง
แต่ภายในยากมองต้องจำปลง
อาศัยคงประสบการณ์จึงอ่านทัน..
ใจอาจเลว เหลวไหล เผลอไผลบ้าง
แวะตามทาง ทางตาม ความหวั่นไหว
อาจมองดู เกินงาม เพราะตามใจ
แต่มีใคร ใคร่รู้ ดูความจริง
เพราะแอบรัก แอบหลง ในดงกลอน
มีทั้งอ้อน วอนเว้า เฝ้าสุงสิง
มีใจรัก อักษร นอนพักพิง
แค่แอบอิง จริงไหม ใช่ผิดไป**
แวะตามทาง ทางตาม ความหวั่นไหว
อาจมองดู เกินงาม เพราะตามใจ
แต่มีใคร ใคร่รู้ ดูความจริง
เพราะแอบรัก แอบหลง ในดงกลอน
มีทั้งอ้อน วอนเว้า เฝ้าสุงสิง
มีใจรัก อักษร นอนพักพิง
แค่แอบอิง จริงไหม ใช่ผิดไป**
@@@@@@@@@@@