วันพฤหัสบดีที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

ไม่เคยมีคำรักให้


ไม่เคยมีคำว่ารักให้.....

เพราะ ความ ห่วง ใย ไม่ มี เธอ นั้น ให้ เรา ได้ ว่า ทั้ง ใจ ร้าย และ ใจ ดำ กับเรา นั ก เรา จะ ไม่ ขอ เจอ ทุกชาติ ถ้าเ ธอดี จริงๆๆ

เธอจะปล่อย ทิ้ง พวกเรา ได้หรือ เพราะ ไม่เคย รักเรา ไม่มี ความเกรงใจ ให้เรา เลย เธอ มองเรา ต่ำต้อย เกินไป ไม่ความสำคัญนะ

และ เธอเอง นั้น ที่เป็น ฝ่ายกระทำ ใส่เรา ครั้ง แล้ว ครั้ง เล่า ที่อด ทน มาได้ แต่ ตอนนี้ เรา เข้าใจ แล้ว ว่า ไม่รักเราเลย


แม้แต่ความผูกพันยังไม่มี และถ้าวันใด ที่ ที่มันวันที่ทำให้เธอช้ำใจอย่างเรา บ้าง เราของให้แค่ช้ำไจเจ็บมากกว่าเป็นสิบๆๆเท่าเลย

แต่บุญบารมีเธอเยอะแต่เธอทำลายใจเรา และครอบครัวนี้ ด้วยใจด้วยมือตัว เองเธอมันใจดำมากนะ

เราจะไม่ขอเจออีกเธอคิดว่าดีหมดแล้วที่ทำตัวเช่นนี้และจงรู้ไว้เถอะเราต้องทุกข์ทรมานทุกข์อย่างเพราะเธอดูถูกเราต่ำต้อยเกินไป

แล้วหน้านี้เคยคิดมั้ยว่าเธอมาจากไหนมีอะรัยๆๆนี่คือเราระบายความในใจออกมาที่แรกเราจะพูดแต่เพราะไม่เคยคิดห่วงเรากับลูกเลย

ไอ้เลวสารเลวทั้งทีทำก่อนที่จะออกไปร้ายมากใครได้แล้วนี่แหละเค้าหักหลังเรามาตลอดเราว่าจะไม่พูดเพราะเค้าไม่รักพูดไปก็เท่านั้น

และเราก็อยู่ในส่วนของเราที่ทรมานใจทีสุดจากใจผู้หญิงคนหนึงถูกว่าไม่ค่าอะไรทั้งใช้ชีวิตร่วมกันมานานหมดคุณค่าแล้วณวันนี้ๆๆๆๆๆๆ

วันจันทร์ที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

รวมแรงบันดาลใจ ตอนที่1




อะไรที่ทำให้ยอมเหนื่อย ทำอยู่เรื่อยหาได้เมื่อยล้า

แม้หมดแรงพักบ้างแรงนั้นก็กลับมา เป็นแรงกล้าฟันฝ่าสู่ที่ไป



รู้สึกว่าฝึกฝน หรือว่าทนอยู่

รู้สึกว่าต่อสู้ หรือรู้ถึงความพยายาม



ให้เหลือไว้ความดีเป็นดอกผล เผื่อผู้คนได้ค้นในทุกถิ่น

จะอดอยากมากมีไม่มีกิน ต่างก็ดิ้นหาที่พึ่งเป็นหลักใจ



งดงามจนหวั่นไหว จนหัวใจได้หวั่นหา

เธอมีดีที่หน้าตา แต่ก็มาเห็นน้ำตาที่หน้าเธอ



เหนื่อยไปกับอะไร ใครบ้างที่ทำให้ท้อถอย

ความหวังสิ่งใดที่รอคอย ที่มีน้อยกว่านักสู้คืออะไร



ออกเดินทางตามหาหัวใจ ออกเดินไปเพื่อหาความหมาย

หาที่อยู่ของลมหายใจ หาดวงไฟของขุมปัญญา

โดดเดี่ยว..?






โดดเดี่ยว...ยามเกิดมาในโลกหล้า
โดดเดี่ยว...มีชีวา อยู่เอกา
โดดเดี่ยว...ความคิด ฤาปรารถนา
โดดเดี่ยว...ไร้ผู้คนจะเข้าใจ
ชีวิตนี้ ช่างเดินอย่าง...โดดเดี่ยว
ไร้ผู้คนรอบข้าง ช่าง...โดดเดี่ยว
แม้นยามคิด ก็มิคลายจิต...โดดเดี่ยว
โดดเดี่ยว...ยามจากไป เพียงเอ...กา.
************โดดเดี่ยวเดียวดายในท้องเล

ลมพัดลมเพไร้จุดหมาย

ฤๅเราจะเดียวดาย อ่อนแอ ไม่มีทิศทาง****

************************

วันอังคารที่ 12 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

ปากอย่างใจอย่าง








มีปากอย่าง ใจอย่าง หนทางศุข

ไม่เกิดทุกข์ เพราะยึด มั่น ฉันแถลง

ว่าคำพระ พุทธองค์ ทรงแสดง

อย่าระแวง ว่าฉันหลอก ยอกย้อนเอย

อย่ายึดมั่น สิ่งใดๆ ด้วยใจดู

ว่าตัวกู ของกู อยู่เฉยๆ

ปากพูดว่า ตัวกู อยู่ตามเคย


ใจอย่าเป็น เช่นปากเอ่ย เหวยพวกเราฯ

วันเสาร์ที่ 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

เหตุที่วันนี้ต้องเศร้า


เหตุที่วันนี้ต้องเศร้า
******************
เมื่อคน 2 คน ตกลงว่าเราจะรักกัน ดูแลกันและกัน ใช้ชีวิตด้วยกัน....ปัจจัยสำคัญที่เราจะรักกันได้ตลอดไป....

1. ความซื่อสัตย์ต่อกัน
เรา มีตลอดระยะเวลาที่รักกันมา 12 ปี
เขา ไม่มีเลย นอกใจได้ทุกๆ ครั้งที่มีโอกาส

2. ความไว้ใจ
เรา ให้ 100 ณ วันที่รัก และเริ่มต้นจาก 0-100 ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
เขา คงไม่รู้จัก เพราะคิดว่าจะมีใครมาสนใจเรานอกจากเขาคนเดี๋ยว

3. การโกหก
เรา เราเปิดใจกับเขาทุกเรื่อง ไปไหน อยู่ไหน จะไปไหนกะใคร วันนี้มีเรื่องดีหรือไม่ดี เราบอกให้เขารู้หมด
เขา ตลอด หรือถ้าบอกก็บอกไม่หมดเหมือนกับปกปิดอะไร หรือกลัวว่าเราจะรู้ความลับของ

4. การหวงใยและ....การให้ความสำคัญ....ต่อกันและกัน
เรา คงไม่ต้องบรรยายเพราะ เขาคือคนสำคัญสำหับเราตลอดเวลาและนาที
เขา คนอื่นสำคัญกว่าเสมอ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน งาน ธุระของครอบครัวตัวเอง ถ้าเขาคิดจะทำอะไร ไปไหน มีเรื่องมีปัญหา
ดีใจ เราจะเป็นคนสุดท้ายที่รู้เรื่องและได้รู้จากปากของคนอื่นตลอด

เขาจะรู้ใหมว่าสิ่งที่เขาทำกับเรา มันเจ็บปวดมากแค่ไหน

คนอื่นจะมองเราว่าเราเป็นตัวอะไร ทำไมโง่เป็น_ _ _ _ ให้เขาหลอกอยู่ได้

เป็นคนรักแบบไหนกันวะ ไม่รู้เรื่องของคนรักสักเรื่อง อยู่ด้วยกันไม่พูดกันเลยหรือไง


จะรู้ได้งั้ยก็เขาไม่บอก ถามอะไรก็ตอบว่าไม่มีอะไร...... มีอะไรจะเล่าหรือระบายให้เราฟังหรือรับรู้บางไหม..... ก็ตอบว่าไม่มี .......
....เราเองซะอีกที่ต้องเป็นคนพูดว่ารู้จาก....คนนี้...คนนั้น...บอกว่าเธอจะไปนี้นะ ....เธอจะทำนี้นะ .....
.....เขาถึงได้อ้าบอกเราว่า.... อ๋อกำลังจะบอกอยู่พอดี.... แต่เธอก็รู้แล้วนี้ .....เป็นแบบนี้ตลอดระยะเวลาที่รักกัน

**** ความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัด... เขาจะรู้บางไหม...เมื่อเก็บไว้มากๆๆ....มันก็เหมือนกับภูเขาไฟที่รอวันระเบิด..ดีๆนี้เอง****

**** หรือการให้อภัยที่พร่ำเพื่อเกินไป...ใจดีมากไป...มองความรักในมุนมองที่ดีเกินไป....ให้มากไป...........วันนี้มันถึงทำให้เราเจ็บปวดมากมาย...

..... ทั้งๆ ที่บางคนอาจจะมองว่าแค่เรื่องไม่บอกว่าซื้อของมาใหม่แค่นี้นะทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้......

.....แต่ถ้าคุณย้อยไปอ่านข้างบน คุณจะรู้ว่า ทำไม..วันนี้..เรื่องแค่นี้...มันถึงกายเป็นเรื่องใหญ่ไปได้.....




--
*** กว่าจะรักเท่าวันนี้ กว่าจะมีคนมาเข้าใจ ***
*** ต้องใช้เวลา ใช่เพียงมองตากันไม่นาน ***-*-*
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!